S0057-Dünyayı Gökkuşağına Boyayanlar

İnce ve hünerli ellerinde
Çiçeklenmiş bir ağaç gibi
Bir tohumdan yaratırken hayatı,
Omuzlarında
On dünyanın yükünü taşıyanlar….
Köyde toprak,
Köyde hayvan,
Şehirde makinalar,
Can ve koca korkusu,
Şehirde patron cefası,
Bir de bitmez geçim telaşı…
Çoğalırken yüzündeki cefakar çizgiler…
Kan kusup kızılcık şerbeti içtim diyenler…
Direnişte, cephede
Can teslim edenler…
Dünyayı gökkuşağına boyayanlar…
Boşuna değildir elbet
Harcanan emek,
Dökülen ter…
Boşuna değildir
Sofranızda katık yaptığınız keder…
Ve asılacak bir gün elbet,
Dünyanın her duvarına,
Sevgiyle çizdiğiniz resimler….

 

 

 

 

S0057


   

08.03.2017

Devrim Bozdağ