|
Neylersin,
Çatlaktır ellerin.
Bozkır toprağı gibi kavruk,
Savaşan çocuklar kadar çaresiz.
Emeğin can verirken suya, fidana, pamuğa;
Sen toplarsın onu bir bir
Körpe papatyalar gibi.
Yapışmış yakana bir kez,
Bir kez ırgatlık.
Bilirsin ayıp değil fukaralık.
Çalıp çırpmadan doymak, doyurmak.
Kardeşçe bölüşmek gelen günü.
Ayıp olmaz alın çizgilerinden süzülen ter…..
Kamyon kamyon taşınan umuttur,
Savrulur bir şehirden diğerine.
Ölüm dersen,
Göz bebeğinden de yakın…
Ciğerlerinde dolaşır
Nefes gibi, kan gibi.
Mevsimliktir yüzüne düşen tebessüm,
Neylersin,
Gözyaşından çok değil gülüşlerimiz…
|
|
 
S0028
|
