S0007-Sevdaya Beş Var

Sevdaya beş var,
Saat erken…
Son vapurun dumanı
Silinmedi henüz
Martıların kanatlarından.
Son tren veda etmedi
Kırık dökük istasyonlara.
Gökkuşağı serilmedi henüz
Maviliğin sofrasına.
Kurumadı daha
Kirpiklerindeki acı
Esmer çocuğun.
Bir ananın çığlığı durur hala
Gri bir sokak ortasında
Bir başına mahzun,
Bir başına öksüz.
Sevdaya beş var daha,
Saat erken…
Gülüşlerin hüznüme
Sırdaş olmadı daha….

 

 

 

 

S0007


   

29.03.2014

Devrim Bozdağ